Odbicie Aconcaguy w jeziorze na ok. 2800-2900m wys.
Południowa ściana Aconcaguy 6962m.
Ciekawa roślina na ok. 3400m.
Ptak na ok. 3400m
Toaleta w Confluencii na ok. 3425m
Prysznic należący do jednej z agencji trekkingowych/wyprawowych operujących tutaj w krótkim i sztucznie stworzonym sezonie. Przed i po wszystko zamiera, większość sprzętu a z Confluencii poza budką strażników wszystko, zwożone(helikopterem)/znoszone jest na dół, a w parku narodowym nikt nie słyszał, by ktoś dostał pozwolenie na działalność górską poza sezonem (choć teoretycznie jest to możliwe po spełnieniu bardzo wymagających, czasochłonnych i kosztownych warunków). Więc ten prysznic widoczny na zdjęciu również czekał na zniesienie/zwiezienie, nieczynny. Zostały już tylko pojedyncze elementy do zwiezienia. W sezonie działa tutaj pełno firm, jest pełno ludzi. Praktycznie wszyscy wchodzący korzystają z agencji, bo inaczej się praktycznie nie da. Indywidualni nie są mile widziani, mogą mieć problem nawet z zapłaceniem tylko za skorzystanie z prysznica. Tak jak specjalnie stworzono sztuczny krótki sezon, tak samo specjalnie stworzono system wymuszający niemal wynajęcie agencji(przynajmniej w pewnym zakresie), która oferuje muły do noszenia bagaży, przewodników, duże namioty z łóżkami do spania, toaletę, prysznic, sklepik, wypożyczy sprzętu – w zależności od tego kto czego oczekuje. W okresie mojego pobytu już tam nic nie działało, bo prawie wszystko ma tam charakter tymczasowy. A to co stałe czeka do następnego sezonu.
Skały za polaną Confluencia.
Mój namiot i kamienie zastępujące śledzie (twarda ziemia), w razie jakby wiało.
W okolicy Confluencii
W drodze do Plaza Francia.
Lodowiec Horcones Inferior blisko moreny czołowej. Widać fragment szczytu Aconcaguy. Zdaje się, że wcześniej błędnie pisałem, że jest to Horcones Wewnętrzny, a tak naprawdę inferior znaczy niższy (interior to jest wewnętrzny, exterior zewnętrzny). Jest Horcones Inferior, ale jest też Horcones Superior (wyższy) – oczywiście wynika to z jego umiejscowienia względem Inferior. Z mapy wynika, że morena czołowa Horcones Inferior jest na wysokości ok. 3750m, jednak wydaje mi się, że gdyby zmierzyć wysokość w najniższym punkcie moreny, to będzie to niżej (jest to lodowiec dolinny, można by go też zakwalifikować do gruzowych, a także do odtworzonych(z ang. reconstituted glacier), ponieważ istnieje przede wszystkim dzięki lawinom i odłamanym kawałkom wyżej położonych lodowców – spadających z południowej ściany). Nie jest nawet wykluczone, że morena czołowa sięga do około 3500m. Mapa mapą, ale nie wiadomo kiedy robione były pomiary, na podstawie których ustalono gdzie sięga lodowiec, natomiast w 2004r. zauważono, że ten wolny lodowiec znacznie przyśpieszył. W konsekwencji się wydłużył a morena czołowa lodowca zaczęła się przemieszczać na niższe wysokości. Jedną z głównych teorii jest to, że ze względu na ocieplenie klimatu, zaczęły się obrywać większe fragmenty wiszących lodowców na południowej ścianie. W ten sposób Inferior uzyskał dużo większe zasilanie lodowe, przez co się „uaktywnił” i uzyskał „większą siłą” na skutek której zaczął „rosnąć” - dokładnie uległ wydłużeniu. Nie wiadomo jak trwały jest to proces. Długość tego lodowca przekracza 10km, ja bym oszacował, że skrajne punkty mogą oscylować w okolicy 13km. Jak na te pustynne i słabo zlodowacone góry w tym rejonie, jest to naprawdę potężny lodowiec i sięga bardzo nisko. Czytałem gdzieś, że granicę wiecznego śniegu szacuje się w tym rejonie na ok. 4600m. Ale jako że to jest południowy stok to tutaj lodowce sięgają nawet niżej (bo i południowa półkula, Inferior rejon akumulacji ma wyjątkowo nisko, bo w większości na ok. 4300m(w najwyższym punkcie może gdzieś sięga 4500m)), ale zawdzięcza to tylko zlodowaconej jednej z największych ścian świata, jaką jest południowa ściana Aconcaguy, gdzie słońca wiele nie dociera.
Dwa rodzaje skał. Jedna (ta jasna) przypomina marmur albo białą odmianę dolomitu lub jakąś skałę przeobrażoną. Myślałem też początkowo, że może to być granit śnieżny lub coś związanego z kwarcytem, ewentualnie biały piaskowiec. Jednak sprawdzając twardość próbki w skali Mohsa, te trzy ostatnie skały można wykluczyć, ponieważ owa próbka cechowała się dużo mniejszą twardością od nich. A druga skała na zdjęciu jest bardzo bogata w jeden minerał, wydaje mi się, że z grupy krzemianów. A mianowicie, że jest to odmiana amfiboli – hornblenda. Z tej grupy ze względu na charakterystyczny kształt kryształów (kolor czarny) pasowałby też turmalin szerlit, ale jest to dużo rzadziej występujący minerał niż hornblenda, ma też bardziej „metaliczny” wygląd, bardziej „szklisty” połysk – więc wykluczam tą opcję.
Gregor w drodze do Plaza Francia.
Bardzo rzadka już roślinność na wys. ok. 3700-3800m.
Wyschnięta ziemia w drodze do Plaza Francia.
Lodowiec Horcones Inferior.
Aconcagua od strony południowej. Piękna bezchmurna pogoda, mimo to Aconcagua była już zamknięta przez Park Narodowy (po 15 marca), bez możliwości wchodzenia wyżej niż Plaza Francia. Pierwszy raz się z czymś takim spotkałem i kategorycznie potępiam.
Lodowiec Horcones Inferior, widać rejon akumulacji lodu i sniegu.
Wierzchołek Aconcaguy widziany od strony południowej. Po lewej znajduje się Wierzchołek Sur (Południowy, 6930m, pod którym lodowiec Horcones Superior(fragmenty wiszące i stokowe), a po prawej stronie rejon wierzchołka głównego Norte (Północnego 6962m(6959m)).
Wiszące lodowce na południowej ścianie Aconcaguy
To zdjęcie już zamieszczałem, teraz w trochę większym rozmiarze i dodatkowo chcę zwrócić uwagę na znajdujące się na powierzchni lodowca Horcones Inferior – penitenty
Na tym i kolejnym zdjęciu schodząca lawina z południowej ściany i tym sposobem zasilająca lodowiec Horcones Inferior. W ciągu kilku godzin obserwowałem 2-3 większe schodzące lawiny i kilka małych osunięć śniegu.
Widok z rejonu Plaza Francia ok. 4230-40m, najwyższy osiągnięty punkt w tym rejonie 4261m.
Południowa ściana Aconcaguy 6962m(najwyższy szczyt kontynentu). Góra jest po stronie argentyńskiej, lecz blisko chilijskiej. Aconcagua znajduje się na wschód od głównej grani Andów.
Na tym i kolejnym zdjęciu lodowiec Horcones Inferior
Widoczna postępująca erozja skały
Kolejna panorama Aconcaguy
Lodowiec H.Inferior i małe częściowo zamarznięte jeziorko.
Lodowiec H.Inferior i pustynne za nim skały
Piękne kolorowe skały.
Resztki sprzętu zwożone helikopterem z baz powyżej Confluencii, zapewne przede wszystkim z Plaza de Mulas ok. 4350m (lecąc podobnym helikopterem co na zdjęciu w Nepalu, pilot opowiadał, że tego typu helikoptery latają do ok. 5500m wys, gdyż wyżej powietrze jest zbyt rozrzedzone).
I jeszcze jedno spojrzenie na Aconcaguę blisko wylotu doliny Horcones.
Stoiska z pamiątkami w Puente del Inca.
Z autobusu, mały lodowiec widziany przed tunelem granicznym Argentyna – Chile.
Z autobusu, Andy po stronie chilijskiej w drodze do Santiago de Chile.
pozdrawiam
Gregor
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz